Historia Cechu Rzemiosł Metalowych, Optycznych i Elektrotechnicznych w Łodzi sięga roku 1827, kiedy to Cech nosił nazwę Cechu Ślusarzy. Rzemieślnicy organizowali się w Cechy, czyli zgromadzenia, których celem było uprzemysłowienie kraju. W myśl ustawy z 1816r. co najmniej 10 majstrów danej profesji mogło utworzyć Cech. W przypadku mniejszej ilości, tworzono Cechy łączone, składające się z majstrów różnych specjalizacji (w Łodzi istniało połączone zgromadzenie ślusarzy i kowali). Ważną datą w dziejach łódzkiego Cechu Ślusarzy było zarządzenie z 1848 roku, wg którego we wszystkich miastach ustanowione były samodzielne Cechy danej profesji, a nie łączone. W ten sposób Cech Ślusarzy znów stał się osobnym zgromadzeniem. Podczas I wojny światowej rozwój Cechu został wstrzymany na kilka lat. Odzyskanie niepodległości w 1918r. zapoczątkowało nowy etap. W roku 1927 wyszło rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o prawie przemysłowym. Ustawa określała zadania Cechów m.in. opiekę nad młodzieżą uczącą się rzemiosła, tworzenie kas i funduszów zapomogowych. W 1949r. wyszło zarządzenie prezydenta miasta Łodzi o powołaniu Cechów zjednoczonych. Utworzono wówczas Cech Rzemiosł Metalowych i Elektrotechnicznych, w skład którego weszli blacharze, ślusarze, kowale, zegarmistrzowie, złotnicy, mechanicy, optycy, elektrycy, ślusarze samochodowi i wulkanizatorzy. W roku 1995 Cech zmienił nazwę na Cech Rzemiosł Metalowych, Optycznych i Elektrotechnicznych w Łodzi i tak pozostało do dnia dzisiejszego.